"Ανοιξα ένα μαγαζάκι για να ζήσω"
Η μαρκίζα δεν είναι έντονα φωτισμένη με μεγάλα γράμματα. Η πίστα αποτελεί παρελθόν, ενώ το μικρόφωνο έχει αντικατασταθεί από μια μικρή ταμειακή μηχανή. Ενα μικρό μαγαζάκι είναι πλέον το «βασίλειο» της μεγάλης τραγουδίστριας. «Ανοιξα αυτό το μαγαζάκι.....
για να βγάζω τα προς το ζην!» Η μεγάλη κυρία του ελληνικού πενταγράμμου, Τζένη Βάνου που κυριάρχησε στις μεγαλύτερες πίστες της Αθήνας και της Θεσσαλονίκης περνάει πλέον τις ώρες της πίσω από την ταμειακή μηχανή ενός συνοικιακού μίνι μάρκετ.
Το «Αγρίμι», όπως την αποκαλούσαν στη δεκαετία του ’60, δεν ξενυχτάει πια διασκεδάζοντας τους θαμώνες των νυχτερινών κέντρων. Η ημέρα της ξεκινάει νωρίς το πρωί στο «Τζένης Μάρκετ» με ένα φλιτζάνι μυρωδάτο, βαρύ γλυκό ελληνικό καφέ και μια ρουφηξιά από το τσιγάρο της, που μένει να αργοκαίει στο σταχτοδοχείο ενώ εκείνη παραλαμβάνει τις κούτες με το εμπόρευμα. «Στις αρχές μού φαίνονταν όλα τόσο παράξενα. Οι κούτες, για παράδειγμα, γράφουν επάνω το πραγματικό μου όνομα: Ευγενία Βραχνού. Κάθε φορά λοιπόν που το έβλεπα έλεγα “Ελα, Χριστέ και Παναγιά μου” και γελούσα μόνη μου».
Η ταμπέλα του μαγαζιού φέρει το όνομά της με μεγάλα καλλιγραφικά γράμματα. «Ηταν ιδέα του γιου μου να το πούμε “Τζένης μάρκετ”. Τελικά διαπιστώνω πως μου αρέσει κιόλας» λέει γελώντας, ενώ τοποθετεί στα ράφια μπισκότα και σοκολάτες. Στη γειτονιά όλοι ξέρουν πως το μικρό μαγαζάκι ανήκει στη γλυκιά Τζένη, που κάποτε αποθεωνόταν όταν τραγουδούσε τα σουξέ της εποχής και μοιραζόταν την πίστα με τον Τόλη Βοσκόπουλο, τη Ρίτα Σακελαρίου και τη Δούκισσα. «Ο κόσμος ήξερε από την αρχή ότι ανήκει σε εμένα. Εχω το μαγαζί κοντά έξι μήνες τώρα και διαπιστώνω πως όλοι εδώ γύρω είναι καλοί και φιλικοί άνθρωποι. Καμιά φορά οι πελάτες μου ζητάνε να τους πω και κανένα τραγουδάκι».
ESPRESSO
Επιστροφή...
για να βγάζω τα προς το ζην!» Η μεγάλη κυρία του ελληνικού πενταγράμμου, Τζένη Βάνου που κυριάρχησε στις μεγαλύτερες πίστες της Αθήνας και της Θεσσαλονίκης περνάει πλέον τις ώρες της πίσω από την ταμειακή μηχανή ενός συνοικιακού μίνι μάρκετ.
Το «Αγρίμι», όπως την αποκαλούσαν στη δεκαετία του ’60, δεν ξενυχτάει πια διασκεδάζοντας τους θαμώνες των νυχτερινών κέντρων. Η ημέρα της ξεκινάει νωρίς το πρωί στο «Τζένης Μάρκετ» με ένα φλιτζάνι μυρωδάτο, βαρύ γλυκό ελληνικό καφέ και μια ρουφηξιά από το τσιγάρο της, που μένει να αργοκαίει στο σταχτοδοχείο ενώ εκείνη παραλαμβάνει τις κούτες με το εμπόρευμα. «Στις αρχές μού φαίνονταν όλα τόσο παράξενα. Οι κούτες, για παράδειγμα, γράφουν επάνω το πραγματικό μου όνομα: Ευγενία Βραχνού. Κάθε φορά λοιπόν που το έβλεπα έλεγα “Ελα, Χριστέ και Παναγιά μου” και γελούσα μόνη μου».
Η ταμπέλα του μαγαζιού φέρει το όνομά της με μεγάλα καλλιγραφικά γράμματα. «Ηταν ιδέα του γιου μου να το πούμε “Τζένης μάρκετ”. Τελικά διαπιστώνω πως μου αρέσει κιόλας» λέει γελώντας, ενώ τοποθετεί στα ράφια μπισκότα και σοκολάτες. Στη γειτονιά όλοι ξέρουν πως το μικρό μαγαζάκι ανήκει στη γλυκιά Τζένη, που κάποτε αποθεωνόταν όταν τραγουδούσε τα σουξέ της εποχής και μοιραζόταν την πίστα με τον Τόλη Βοσκόπουλο, τη Ρίτα Σακελαρίου και τη Δούκισσα. «Ο κόσμος ήξερε από την αρχή ότι ανήκει σε εμένα. Εχω το μαγαζί κοντά έξι μήνες τώρα και διαπιστώνω πως όλοι εδώ γύρω είναι καλοί και φιλικοί άνθρωποι. Καμιά φορά οι πελάτες μου ζητάνε να τους πω και κανένα τραγουδάκι».
ESPRESSO
Επιστροφή...
0 Σχόλια στο ""Ανοιξα ένα μαγαζάκι για να ζήσω""
Υβριστικά σχόλια θα διαγράφονται!