1 Σχόλιο στο "Μπάχαλο με την απεργία"

1. Αλέξανδρος Ζήβας λέει,

   Μόνο για τις ‘’χωματερές’’ είναι τα όνειρά μας…!;
   
   ( …..Αφιερωμένο…., το εν έτει 1985 εκδοθέν –μου…., και, σε….. εκείνον τον στιχουργό που μου
   έκλεψε…., κι αυτός, ως κι άλλοι….. πολλά άλλα…., και, τον τίτλο….! )
   
   
   …..Κλείνουν οι στράτες της Χαράς
   μέρα με την ημέρα….,
   κύκνοι νεκροί τα όνειρα
   απ’ των κακών τη σφαίρα….!
   
   Ρίχνει βαρύ τον ίσκιο του
   το μαύρο κυπαρίσσι….,
   χιονίζει και δεν έχουμε
   τίποτα να μας ντύσει….!
   
   …..Δε θα ‘ρθει Άνοιξη ποτές
   εδώ…., στη γειτονιά μας…!;
   Μόνο για τις ‘’χωματερές’’
   είναι τα όνειρά μας…!;
   
   …..Στενεύει κι ο ορίζοντας…..
   κι αράχνη το σκοτάδι….,
   τον ίσκιο της πηδά η ζωή…..
   και πέφτει σε πηγάδι….!
   
   Δραπέτης καταζήτητος,
   κι αυτή, στη γειτονιά μας….,
   κραυγή βγάζει θανατική….,
   πικρή ανημποριά μας….!
   
   Ποιος θα γλιτώσει τη ζωή….,
   που ξεψυχά ‘κει μέσα…!;
   Έτσι τη θέλουν οι Αρχοί….,
   που δόλια έχουν ‘’μπέσα’’….!.....
   
   ……………………….
   
   Λαϊκή κατακραυγή….!
   
   …..Πληγές μου ανοίγεις
   με δίκοπα χέρια….,
   τον πόνο μου κρύβεις….,
   μου δίνεις μιζέρια….!
   
   Γαβγίζουν ολούθε
   κομματόσκυλα….,
   μας ζώνουν σαν φίδια
   τα μαντρόσκυλα….!
   
   Στον πόνο κραυγάζω….,
   τα «Αχ….!» –μου σκεπάζεις….,
   Αφέντη, σε κράζω….,
   σκυλί που λυσσιάζεις….!.....
   
   ………………………..
   
   Γι’ αυτό….!
   
   …..Με τα χέρια απλωμένα…..
   και με μάτια θλιμμένα…..
   ‘’Αθηνά’’ ικετεύεις….,…..
   με λερά σου τα πόδια…..
   μπρος σε χείλος βαράθρου…..
   το σωσμό σου γυρεύεις….!
   
   Δε θα μάθεις, ποτέ σου….:
   αν κινούσε, πολύ,
   το βοήθιο της χέρι….,
   ‘’Αθηνά’’, πια, δε θα ‘ταν….!
   Δε θα μάθεις, ποτέ σου….,
   πως, γι’ αυτό, τέτοιο χέρι
   έχει, ‘’μόνον’’, η Γη….,
   που, και συ, την πληγώνεις….!
   
   Τη Γη πονάς….,
   σαν την πατάς με λερωμένα πόδια….,…..
   γι’ αυτό σε ‘ξάνθισε νωρίς….,
   κορμί που δεν ξεπέρασες….,
   που δεν την επροσκύνησες….:
   το χώμα σαν δεν το φιλάς….,
   δε σου ‘χει κατευόδια….!
   
   Δεν είν’ άδεια τ’ αστέρια…..
   και σ’ απλώνουν τα χέρια,
   βοηθοί, οι αγγέλοι….,…..
   σε πεφτάστρα διατάνοι…..
   πλανερά σου τα κρύβουν…..
   κι η Νυχτιά ν’ ανατέλλει….!
   
   Δε θα μάθεις, ποτέ σου….:
   αν τιμούσες τη Γη….,
   της Ανάστασης άρπα
   κι ο σταυρός θα γινόταν….!
   Δε θα μάθεις, ποτέ σου….,
   πως, ποτέ, δεν ταιριάζουν
   μαύρο κι άσπρο…., μαζί….,
   κι όλα πάν’ αναλόγως….!.....
   
   …………………….
   
   Έτσι, όμως, πετύχαιναν….!
   
   …..Γέμιζαν του Δυνάστη –τους
   το σώμα μαχαιριές….,
   μα ‘κείνος, χα, δεν έπεφτε…..
   και ίδιος…., όπως χτες….!
   
   Ώσπου δε ‘βρίσκαν μέρος –του
   αχτύπητο…., λαός….,
   τη σκιά –του τη μαχαίρωναν….,
   αυτοτραυματισμός….!
   
   Έτσι, όμως, πετύχαιναν
   τη ρίζα της ψυχής…..
   κι ευθύς να πέφτει άρχισε,
   ερείπιο, καταγής….!.....
   
   ………………………….
   
   Λαός…., Αφέντη…., κι ωχ αμάν….!
   ( ….. ‘’τους πατήσατε το γκάζι’’…., θα σας γίνουν ‘’καμικάζι’’….! )
   
   …..Αμάν….,
   όταν πονούν τη θάλασσα….,
   σηκώνει Τρικυμία….,
   ---- κι οι ναυτικοί…., στο φόβο τους….,
   νιώθουν θανάτου ρίγος….. ----
   τα κύματά της δάκρυα….,
   τα κλάματά της φλοίσβος….,…..
   θάλασσα είναι…., πρόσεξε….,
   λαός…., Αφέντη…., κι ωχ αμάν….!.....
   
   
   Γεια….: Αλέξανδρος Ζήβας,
   URL : www.alexandros-zivas.gr
   ….: αποκαλυπτικές ΑΠΟΚΩΔΙΚΟΠΟΙΗΣΕΙΣ όλων των αποκωδικοποιητέων…..

   Δημοσιεύτηκε στις 18 Μαρτίου 2010 στις 8:45 π.μ.

    

Υβριστικά σχόλια θα διαγράφονται!