Ο δολοφόνος του μιλά

O Ντέιβιντ Μουρτικνέλι περ­νάει το διάστημα της προφυλάκισής του σχεδόν μόνος. Μεταξύ των λίγων που τον επισκέπτονται σήμερα στην Α' πτέρυγα των φυλακών Κορυδαλλού είναι οι δικηγόροι του, η πεθερά του και η γυναίκα του, που τον βλέπει μία φορά το μήνα. Ανάμεσά τους υπάρχει πάντα ένα τζάμι και ένα τηλέφωνο. Και πολλά αναπά­ντητα ερωτήματα. Η συνέντευξη που ακολουθεί έγινε την περασμένη εβδομά­δα μέσω γραπτών ερωτήσεων, με τη βοήθεια του συνηγόρου του Μουρτικνέλι, Νίκου Καραδήμα, και είναι η πρώτη που δίνει ο δρά­στης από την ημέρα της προφυλάκισής του.

Τώρα που είχες την ευκαιρία να το σκεφτείς, λες πως θα μπο­ρούσες να είχες αποφύγει το φονικό ή ό,τι έγινε ήταν μονό­δρομος;
Είχε θολώσει το μυαλό μου. Δυστυχώς δεν ήμουν σε θέση να κα­ταλάβω, να αντιληφθώ τι έκανα...

Λέγεται ότι γνώριζες τον Νίκο Σεργιανόπουλο πολύ πριν από το συμβάν. Είναι αλήθεια;
Όχι, και είμαι κάθετος σε αυτό που σου λέω. Πρώτη φορά τον είδα το ξημέρωμα εκείνο.

Πώς είναι οι σχέσεις σου με τα πεθερικά σου; Πολλοί ισχυρί­ζονται πως είχες συνεργούς σε αυτήν τη δολοφονία.
Δεν είχα κανένα συνεργό. Στις δύσκολες αυτές στιγμές και ώρες μού συμπαραστέκονται ηθικά και ψυχολογικά η γυναίκα μου, τα παιδιά μου και η πεθερά μου.

Έχεις δει ποτέ εφιάλτη με το έγκλημα;
Έχω δει κατά καιρούς εφιάλτες. Δεν μπορώ όμως να προσδιορί­σω αν είναι το συγκεκριμένο συμβάν αυτό που βλέπω στον ύπνο μου. Συνήθως όταν ξυπνάω δεν θυμάμαι πράγματα. Μέσα στη νύχτα όμως ξυπνάω τρομαγμένος. Βλέπω σκιές και πρόσωπα να με κυνηγούν...

Πώς εξηγείς την αγριότητα του εγκλήματος; Όταν συνειδητο­ποίησες τι έκανες, σε τρόμαξε ο εαυτός σου;
....................................................... (δεν απαντά)


Ο Γεωργιανός ισχυρίζεται πως ο ηθοποιός τού έκανε σεξουα­λική πρόταση. Εκείνος αρνήθηκε... «Προσπάθησα να του μιλή­σω, γιατί ήμουν ζαλισμένος και έψαχνα να βρω ευκαιρία να ξε­φύγω από αυτή την κατάσταση. Εκείνη τη στιγμή με πιάνει από τον ώμο και μου βάζει το μαχαίρι στο λαιμό. Μου λέει "σήκω". Καθώς σηκωνόμουν, τον αιφνιδίασα. Του σπρώχνω τα χέρια από πάνω μου και με μια λαβή τον πετάω κάτω. Σε αυτό το ση­μείο θέλω να σας πω ότι ήμουν παλαιστής στη Γεωργία. Ενώ λοιπόν ο Σεργιανόπουλος ήταν στο πάτωμα, έπεσα από πάνω του, κυλιστήκαμε στα πατώματα, του πήρα το μαχαίρι. Όπως ήμουν πεσμένος, με την πλάτη στο πάτωμα, ο Σεργιανόπουλος ήταν από πάνω μου με την πλάτη του σε μένα, η πλάτη του δη­λαδή ακουμπούσε στο στήθος μου. Όπως ήμασταν έτσι, με το αριστερό μου χέρι κρατούσα το μαχαίρι, με το οποίο του έκοψα το λαιμό από τη μία άκρη μέχρι την άλλη».

Σου έχει περάσει ποτέ από το μυαλό να μιλήσεις, να προσεγ­γίσεις τους συγγενείς του Νίκου Σεργιανόπουλου; Αν τους συ­ναντούσες, τι θα τους έλεγες;
Το μόνο που θα είχα το κουράγιο να τους πω είναι ότι ζητάω συ­γνώμη. Ταπεινά ζητάω συγνώμη. Μακάρι κάποια στιγμή να με συγχωρέσουν.

Επιχείρησες να τους προσεγγίσεις μέσω κάποιου τρίτου προ­σώπου;
Όχι ακόμη, τίποτα τέτοιο. Είναι αλήθεια πως δεν το έχω κάνει... μέχρι στιγμής.

Αν γυρνούσες το χρόνο πίσω, τι θα άλλαζες;
Αυτό που θα άλλαζα σίγουρα θα ήταν να μη χρειαζόταν λόγω των πολύ μεγάλων οικονομικών δυσκολιών να φύγω μακριά από την οικογένειά μου και την πατρίδα μου. Όμως οι καταστά­σεις με οδήγησαν εδώ... Πονάω πολύ γι' αυτό που συνέβη.

www.yupi.gr